GÖNÜL
GÖNÜL
Gece gündüz yokluğuyda ağladım şimdi bu garibana ölmek düştü.. Nafileymiş haykırışlarım geceler boyunca yankılanır sesim odamda.. Ürkek seslenişlerle bu gönül sana seslenirdi şimdi suskun dilim.. Lal oldu dilim karşında nankör aşkı ne bilirmişki üstüne üstük sevgiyi köreltmiş.. Güneşim olsaydı sıcaklığınla yakıp kavursaydı bu ismail yanardı.. Özlemim oldu hasretiyle mecnun eyledi koşarım sokaklarda.. Nefesim olsaydı her zaman kendine muhtaç etsen beni.. Ümidim olsaydı umutsuzca beklesem yolunu yol kenerında.. Latifem olsaydı hiç düşürmesen dilinden düşürmezdim seni gönül… İsmail KARABELEN_22.07.2016_22:30 |