Zeyneb'im
Lal oldu dillerim sustum arımdan
Beni gören ahraz sanar Zeyneb’im Gitmek istiyorum gayrı Çorum’dan Yüreğimin başı kanar Zeyneb’im Susmak asaletmiş konuşmak ayıp Bunca yılım ziyan hayatım kayıp Şu asırda bile esir yaşayıp Diyemem ki devran döner Zeyneb’im Yaşamak bumudur çoktan ölmşüm Kim görmüş ki can özümden gülmüşüm Ben evlat uğruna esir olmuşum Gönlüm hasretinle yanar Zeyneb’im Yen içinde kaldı kırık kolumun Dikeni hendeği çokdur yolumun İmtihanı bitmez adem oğlunun Taşıversem alem kınar Zeyneb’im Bir gün olup telli turna uçar mı Hoyrat elde lale sümbül açar mı Kul Garib’im kuzusundan geçer mi Sanma ki bu sızım diner Zeyneb’im Emine Çerçi |
Saygįlarımla