Yaşamaktan Öte
Her özlendiğinde mazi
Yetim olur nefes alınılan gün Öksüz kalır yarın Göğün mavisinde ne gezer umut Sanki hayat bir tutam bulut Yağmur damlalarıyla dökülür bir bir Gözbebeklerinden taşan hüznün izi Ve ben her özlediğimde dünü Denizlere akıyorum Ufuktaki sular bile kaynayıp taşıyor Zamanı yitirdiğim dünya kazanında Kuşlara bakıyorum uzun uzun O kanatlardaki özgürlük pranga oluveriyor Uçup gidemeyişime Gözden kaybolup yitemeyişime Ve her geçen vakit aşılmaz duvar Artık özlemek istemiyorum hiçbirini Ben şu anın tadından tuzundan bihaberim Kıt’asını şaşırmış menzilsiz neferim Silkelensem iyi olur mazinin tozundan Şimdilerde divane kalbimde yeşeren şeyler var Sonsuz istikbalden yorgun ömrüme haber var |