Gidiş
Ben böyle havalarda sevdim
Buram buram yalnızlık kokan Karanlık,öksüz kalmış çocuk gibi masum Keskin ve rüzgârlı havalarda Korktum,düştüm,bedenim hirpalandi Duygularım boğuldu Bütün yaşanmışlıklarım yazılmış kaldırımlara Her adımda hatırlıyorum geride bıraktıklarımı Suskun kaldığım Aklımın sòve sòve kavga ettiği gecelerde Köhne sokaklarda Alkol bağımlısı ayyasların içtiği rakı gibi kafa yapıyordu artık düşüncelerim Gidiyorum Ne yol bitiyor Ne sorular Ne cevap bulabiliyorum Ne de kaybettigim yolumu Yürüyorum loş sokak lambalarının altında Yağmur yagiyor usul usul yüzüme Göz yaslarim akiyor sakaklarimdan Susuyorum Düşüyorum Gidemiyorum Eriyorum Kara toprak üstünde Hayallerim vardı benim ! Sabahın ilk Işıkların da Gazetemin arasına sarip sarmaladigim eklegimle usulca evime gitmek gibi eŞ gibi Çocuk gibi Hayata tutunmak gibi Yaşamak gibi Ama bak şimdi ... Kemiklerim eriyor Bedenim sonsuzluğa ugurlanıyor ... Elveda Emre ATUN(ŞAD) |