Yalnız kaldığımızdaSenin yalnızken sığındığın gece benim ! yüreğini siyahla kaplayan yıldızlarla yoluna ışık olan gökyüzüne baktığında yakaladığın huzur ben ! kulağının pasını silen,ninni papatya kokusuyla bedenini örten kırmızı dantelli yastığına başını koyduğunda yüzündeki tebbessum benim ! Yani; Yalnizlikta sana hayat olan ben .. Peki ya Sen ! Ben yalnız kaldığımda toprak kokusu sarıyor etrafımı bedenimse buz tutmuş oluyor âdeta elim yüzüm simsiyah yahut salkım saçak bedenim Sesler yankılanıyor feryatlar yükseliyor yüreğimde gökyüzü örtülüyor üstüme karanlık biraz daha boğuyor beni Nefesim kesiliyor Ölüyorum ... Yoksa sen bana ÖLÜM MÜSÜN ? Yoksa Sen benim KATİLİM MİSİN ? |