Alıp başını gitme
Ey gönlümün
yorgun temmuz akşamı! Yanağından süzülüp gülüşünle düşmek isterim Beni bırakıp gitme Sızısı öldürür bu akşam rüzgarını Yaşamın ağır yanlarına koyup duruyorum Gözyaşının kanlı noktalarını. Kıydılar, bahara bahar gülüslü çocuklara ağitlar kentlere sığmıyor artık Köklerim bastığın yerleri öperek iner korkunun gölgelerine Yorulur cümlem Gidişine lâl olurum. Yanarım Küllerimi taşıyamaz rüzgarlar. Gözlerinin öyküsü Böyle düşmemeli ıssız dillere Gitme, alt üst olur hayat Yalnızlık ölüm doğurur Gülümse rüzgarın çılgın örsüne Baharı sırtlamış dağların çiçekleri gibi Alıp başına gitme öldürecek derin çığlığın sessizligi Önce gözlerim üşür, sonra sözlerim vurulur... A.ALKIS |