EY FATİH’İM çıkmıssın istanbul’a
Almıssın eline bir top gözün yaşlı gönlün yaşlı
Takmıssın kafana alacagım diyordun İstanbul’u
Ölüm yoktu sanki korku yoktu sende

Uymusun peygamber sözüne
Okomutan ben o ordu eb olacagım diyordun
Sen saldırıyordun korkusuz Bizans’a
İlkinde fetedemedin edemezdin de
İnadın almaya yeterdi imanınla
Birde hocanın sözüne uydun ya
O anda fethettin zaten İstanbu’u
Gözünü istanbul bürümüştü senin saldırdın
ALLAH ALLAH sesleri yükseliyordu semaya
İnanılmazı başarıyordun ordunla
İşte son kez saldırıyordun Bizans’a
Bizans benim İstanbul benim diyordun
Ve hırsla saldırıyordun
Bizans senindi İstanbul senin
Beklediğin çocuklugundan beri bekledigin
Rüyana girip her gece seni ağlatan
Çok istedigin günü bekledin
İşte o gün geldi FATİH’İM
İstanbul elinde artık İstanbul senin
O komutan sen ordu senin ordundu
Senin aldıgım İstanbul şimdi dünyanın gözdesi oldu
Ve İSTANBUL hep seni özledi durdu...