SEN EVLENİYORSUN
Ne umudum kaldı ne yarınım
Ne sen varsın artık nede hayalim Ne ben kaldım yaşayan nede gönlüm Sen evleniyordun ben ölüyordum İçim yanarken gözlerimde kan Ne sen vardın yanımda nede sarılan Kara bir bulut düşlerimde Umutsuz bakan gözlerle Çıktım dışarı haykırmak üzere Sen evlenirken ben ölüyordum Sen evlenirken ben ölüyordum Hiç birşey belli etmesemde İsyanları sitemleri daha çok benimsesemde Her güne bin çile eksemde Ben ölüyordum sen evleniyordun Sen evlenirken ben ölüyordum Umutlar hayaller kaybolurken Beden artık ölümü isterken Gözyaşım selden beterken Ben ölüyordum sen evleniyordun Nasıl yaşanır artık dünya Nasıl çekilir bunca dert çile Nasıl güler yüz nasıl bakar göz Nasıl nasıl çekilir olur dünya Sen evlenirken ben ölüyordum Dedim ya sana sevdalı Senin gittigin gün Benim öldügüm gündür diye Herşeyin bittigi bu gecede Sen evleniyorum diyordun Ben susuyordum SEN evleniyorum diyordun Ben gözyaşına boguluyordum SEN evleniyorum diyordun Ben eriyordum Sen evleniyorum diyordun Ben ölüyordum Seninle konuşurken Ben zehirleniyordumm.... |
aşkta gelinen en zor an belkide...
severek ayrılmak,sevdiğimiz insanı başkasına vermek...
gerçekten çok acı bir durum olmalı...çok çok duyguluydu...tebrikler..selamlar...