sen varsınbu akşam efkara bütün kadehleri kırdım şimdi ise ellerimde şişeler her çekişte içimi parçalayan bir acı ve boğazıma düğümlenen sen varsın yüzünün bana her sırt cevirişinde boynu bükük düşen kaşlarım ile sözlerine aldiriş bile etmeden seni seviyorum diyen gözlerinle sen varsin aklımda son kalan ellerinin tersi idi bir mendili savurup atar gibiydi tersi düzü ellerine aldırış bile etmeden severken tutan pamuk tenin ve sen vardın Uçuk... |
sen ne yana
devire devire şişeleri
kalp bölünmüşken böyle
kadeh kırılmış çok mu?
efkar...efkar...