SORMA AHVALİMİ
Ah çekip yüreği boşa dağladım
Ben beni kaybettim dallar içinde Yerip bu bahtımı kara bağladım Sebebim gezerken allar içinde Yalnızlık belası sardı dört yandan Alyuvarlar gibi tur atar kandan Çığlığım duyulur Erzurum Van’dan Bikese sayıldım kullar içinde Sanmayın neşeyi fuller yaşarım Beş öğün efkarla dolar taşarım Dertten rekorumu her gün aşarım Görmedim bayramı yıllar içinde Değeri biçmedim kirpik göz ile Yanaştım can dedim temiz öz ile Ceremeyi çektim doğru söz ile Hep çıkmazı seçtim yollar içinde Bölüp de yarıma saymadım tamı Doğruyu resmettim korudum namı Aşikâr eyledim gönül aynamı Tutkuyla iz sürdüm çöller içinde Avucumda kalbim gören olmadı Aşkın gözü körmüş gelip bulmadı Sevi tezgâhında filem dolmadı Bir seven çıkmadı dullar içinde IŞIK akıl mı var, hepten yitirdim Umuttan tike yok yiyip bitirdim Sabır kertesini sona getirdim Göle maya çaldım seller içinde Azimet IŞIK 01.06.2016 KUMBABA ŞİLE İSTANBUL |
Kalemin susmasın
_____________________________Selamlar