Bekleyen Kefen
Şu yüreğim gebe cümle kasvete
Zulmetlere vâris aciz bedenim İkilemler yârdır her tür hasrete Kuytu köşelerde bekler kefenim Tüm elemler bende; benle yaşıyor Omuzlarım müşkül yükler taşıyor Muhayyilem çıkmazları aşıyor Binbir sırra yoldaş benim mahzenim Eledim eledim nice sevgiyi Doladım dilime bir hoş ezgiyi İdrak ettim ölüm denen çizgiyi Ölüm bana vuslat; benim şölenim |