Adamım
Kara düşlerimin aydınlık yani
Hasreti giyotin keskini yarım Bütün dünyayı kuçaklayıp Bir o kadar kalabalık yalnızlığım ufukta gördüm kimsesiz gemileri meltem rüzgarina arsızca sarılıp onunla estin korkusuzca bakakaldım uzakdan lal oldu dilim Bu telaşlı dünya boş göçebe kuşların kanat çırpınışları kalbimin çırpınışı hepsi boş ne kuşlar ne ben ulaşamadık ütopyamıza yorgun nefesim kesildi gülmelerim bitti şarkılarım sustu bu loş kubbede sesim kulaklarda kaldı Asi_ |