YARALI
Cumbalı evde otururdu
iki göz odasında huzurlu Birgün kalbine aşk düştü İşte o zaman sığmadı ne iki göz odaya ne dünyaya Öyle yaktıki sevda Isındı yüreğindeki kor ile Sonu yoktu bilirdi yanmalarının Mevsim yazmış kışmış farketmezdi Birgün bir poyraz esti Yüreği kara kış oldu Pembe düşlerini simsiyah bir örtü kapladı Düş bozgunu, iki göz odasına girmişti Yüreği don mevsimini tanımıştı Örselendi hayattan Ve zemheri karanlığına doğru yol aldı Ne aşk ne yanma ne yaşam kaldı Kalan tek şey yaraydı... Asi_ |
AZAP tarafından 6/19/2016 5:57:00 AM zamanında düzenlenmiştir.