- bilinen II -... ve sonra bir bekleyiş ağır bir tövbe nöbeti hû(n) çeker tesbihvari ruhun içinde zaman ve günaha gizlenir bir ayrılık in-an yüreğim dil-ine girmese de münasebetsiz bir küfür hayata geri sayıyorum... saniye farkıyla galip bir nefes iyi de nerede şimdi her şey herkes duraksadım adım adım ıraksadım sonra konuk bir ses dilime oturup yatan iyi ağırladım ben işte bunca yıl aşkı ucunda dilimin göz yordamı işlenmiş bir hasretle göresedim seni ruhuma ilişmemiş iken hissimden geçemezdin öylEce... sen yokluğun asılırken şah damarımdan her gEce... sen her sen hep annemken söyle bilinen sen miydin gönlüme cellat gibi öyle bilenen |