İnce ve derinden
her seferinde
oyuyorsun içimi şiirlerinle
ellerimi uzatıyorum görmüyorsun
bağırdığımı sanıyordum oysa avaz avaz
duymuyorsun
duysan iki elin kanda olsa gelirsin

sözlerin değil
uzaklığın da
sen bilirsin ki hep benimlesin
şiirlerin yaralıyor beni derinden
sesin kulaklarımda
sanki kulakların çınlasın diyen bir ses gibisin
bir perdenin aralığında
özlediğim gölgen ve siluetin

yüzün görünmüyor

yazdığım her şiir her şarkı sana ait
geceleri karabasan oluyor uykularıma
ter içinde kalıyorum
bir bilsen halimi
duşun altından çıkmış ıslak bir kedi gibi
perişan üzgün
ne gün olursa o gün
biliyorum
ve iki elin kanda olsa gelirsin

açıyorum şiir defterini
okurken okurken
hülyalara dalıyorum
öldüren o kahreden
müziğinin eşliğinde

harbiden ağlıyorum
dudaklarım kanıyor mısralarında

öpücüklere boğuyorum her harfini şiirlerinin
uzun süre yüz sürüp
oyalanıyorum adının baş harfinde

bir bilsen neler çektiğimi

şimdi sanki yavaş yavaş
kangren oluyor duygularım
hissettirir gibi bu aşkın bitmek üzere olduğunu
kansız kaldığını

aranan kan sende

ah bir haberin olsa
çıkar gelirsin
bilirim
çıkar gelirsin

defalarca telefon açarsın
mektup yazar tel çekersin
imkânın olsa

iki elin kanda olsa gelirsin

şimdi odalarımın perdeleri çekili
her taraf loş ve sessiz
derinden bir inilti
bu hasretin sesi belli ki
ölü bir kandil yanıyor avluda
kimseler yok gibi
bu sessizlik ürkütüyor beni

aslında olmayan biri bir
kafadaki bir resim
bir hayal misin

ağlayan bir çocuk var kalbimin
sarmaşıklarla kaplı duvarlarında
sen nerdesin

oysa
oysa iki elin kanda olsa çıkar gelirdin

16/Ekim/2011/Pazar/Bodrum