GİDİŞİNİN ARDINDANYağmurlu bir havaydı fazla soğuk ve ayaz Maziyi hatırladım film gibi siyah beyaz Gururuma yenilip etmedim bir tek niyaz Gidişinin ardından kalakaldım öylece Gözlerim dolu dolu eğdim başımı yere Kalbim sesleniyordu gitme diye çok kere Su misali akarak dolup giderken süre Gidişinin ardından kalakaldım öylece İçimde fırtınalar kopuyordu apansız Ruh çekilmişti sanki bedenim bitap, cansız Ayrılık dayanırken kapımıza zamansız Gidişinin ardından kalakaldım öylece Viraneye dönmüştüm dilim damağım kuru Dua ettim içimden Allah’ım onu koru Halden düşmüştüm artık yüz göz oldu sapsarı Gidişinin ardından kalakaldım öylece Gidiyordun dünyamdan soramadım ki neden? Yalnızlık korkusuydu asıl perişan eden Son kez elini tutup veda bile etmeden Gidişinin ardından kalakaldım öylece Murat Gökçe Karsî 11.06.2016 |
Harikaydı,duygulu gönül seslenişleri.
Gidenin ardından kalan yara hiç kabuk tutmaz,
hep kanar.Bu harika temalı ve anlatımlı nefis
şiire emeğinizi kutlarım.Sevgiyle...esenlik dileklerimle.