Utandım
Bir oyuncak
Fırlattım balkondan Düşsem de peşinden Kırık gözler hesap sorar Ben dedim Kaybolmuşum Utandım tahammülden Utandım sonra Küçük bir kız çocuğundan Azar ettim Ona buna şuna Ağladım Kendime şehrime ülkeme Fidan söktüm Sabrımdan nefesimden Ekmek kokan o Koynumdaki topraktan Ve utandım Küçük bir kız çocuğundan Dikiş tutmaz Nakış bilmez günler Bir kere İlmek kaçınca Giyilmiyor geceler Yaprak rüzgara Ne kadar tahammül ise O kadar bilinmezim Bugün kendime |