Hiç bir şey benim sana şiir yazmamı engelleyemez.
Hiç bir korku ya da hiç bir öfke
Kanatlandırıp atamaz beni Kaf Dağı’nın ardına
Madem ki istedin;
Oku o zaman!

Dünya griymiş.
Sen içindeyken başka bir renge bürünüyor.
Bunu sadece sana söyleyebilirim.
Benim amacım iki kadeh rakıyla bir kaç mezeden büyük.
Onu da kendime söyleyebilirim.
Hiç susmuyorsun bu ara.
Bol bol gülüyorsun.
Ne güzel sevgilim!
Gözlerinden yüreğime akıyor portakallar.
O portakallar ki;
Geniş sırtlarında kedilerin,
Kokularını bırakıp geçiyorlar nehirlere.
İkimizin dünyasında ne çok menfaatçi var sevgilim.
Ama en zehir diller bile umrumda değil,
Bu dünyanın içinde sen varken...
Büyük bir silgim olsaydı,
Hepsini siliverirdim.
Sonra bambaşka bir evrende çizer,
Öylece bırakıverirdim.
Umut sana yakışıyor en çok
Ve bütün neşeli şarkılar seni hatırlatıyor.
Ne çok şarkı bestelemişsin.
Çeşit çeşit çakıl taşıyla süslemişsin
Günün en güzel saatini.
Bir güzel dudak mı şimdi özlediğim?
Öp hadi öp,
Henüz kepenklerini indirmedi yaşlı amcalar.