Benim mazimde bir Elif yatar,
Gözlerini ne sayfalar tutar, nede kalemler yazar,
Akıl almaz bir pırıltısı var,
Işıltısından gözlerim yanar,
Canımı okur kimse anlamaz,

Benim mazimde bir Elif var,
Kimi zaman hayal olur karşıma çıkar,
Kimi zaman serap olur uzaktan bakar,
Bazen kabus olur sabaha kadar uyutmaz,
Canımı okur kimse anlamaz,

Benim mazimde bir Elif var,
Bana bir roman okutur kendisi başrolde olur,
Masalların vazgeçilmez kahramanı odur,
Çogu zaman prenses olur,
Dönüp kurbaga prensine bakmaz,
Canımı okur kimse anlamaz,

Benim mazimde bir Elif var,
Uzaktan çagırır yanındayken kaybolur,
Alev olur dokununca yakar,
Su olur düşencelerimi bogar,
Bazen uçurum olur bedenimi parçalar,
Canımı okur kimse anlamaz

Benim mazimde bir Elif var,
Mazidedigime bakmayın siz dostlar,
Kalbimde yılların hasreti var,
Aniden başlar Elif’li sancılar,
Canımı okur kimse anlamaz