19
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1083
Okunma
Çarpık dünyanın çarpık bacağından
Sarkan sarnıcın ucuna
Bıraktım gözyaşlarını.
Horoz ötüşünde başlayan günün
Çalar saat tadında
Ufkun son noktasındayım.
Kibrit kutusu büyüklüğünde
Firari sevdanın
Müzayedeye çıkmış
Sahte aşkları…
Kaypak duyguların dayısız çocuğu
Yenik çıktın her savaştan.
Şeytanın bile kaçtığı
Yasak meyvenin içinden
Soy hatalarını kıvranma…
Günahlarını, çocuğum gibi sahiplendim
Bal kabağına döndü
Biçimsiz hislerin.
Çarpık dünyanın, çarpık bacağından
Çektiğin iğneleri
Batır
Narkozunu yitirmiş
Ferah günlerime.
Sen şair,
Kendi haline bırak kelimeleri.
Sırıtmadan görünmez
Dökülmüş dişleri de.
Sarnıcının ucundan hediye
Bir tutam ölüm kokar yâr diye.
M. Ö. /2008
kahramanmaraş