DAHA DA KÜÇÜLDÜN
DAHA DA KÜÇÜLDÜN
Olmadı küçüğüm, olmadı! Senin küçük ellerin, ben giderken, yakamdan tutup da ’dur’ diyemedi. Sevgim o kadar büyüktü ki, aklın bile almadı, ve kalbin ona dar geldi... Ben bir boyu küçüğü sevmiştim; elleri küçük, gözleri de... Küçük bir evde kalır, taştan kaldırımlarda küçük adımlarla sekerek yürürdü. Çok sevmiştik; ne de güzel sözler verdik. Tutamadın küçüğüm sözlerini tutamadın! Dedim ya! Kalbin o kadar küçükmüş ki, sevgimi ona sığdıramadın... Yıllar sonra, bir günün akşamında, mahallenin tefecisiyle, bir çay bahçesinde gördüm seni. Parayı seçmişsin belli ki. Karnın da büyümüş, pek de yakışmış, seninkiyle tefecinin göbeği... Zaten küçüktün, gözümde daha da küçüldün... 31.05.2016 BEN BİLMEM |
Kusura bakmayın hocam şiir kısa olmuş okuması cok guzeldi biraz daha okumak isterdim
Hayırlı geceler