yalnızım
Güneş yine bütün kızıllığını ve turuncularını ardısıra toplamış giderken,
üzeri yıldızlarla süslü karanlık perdeyi sürüklüyor ağır ağır üstümüze. Deniz koyu yeşil rengine kavuşmuş usul usul dalgakıranı okşuyor, Martılar gündüzden kalan ekmek kırıklarını topluyor sahilden. Gökyüzü bir açık mavi, bir koyu mavi. Yağmur bulutları gökyüzünü parçalayarak dolaşıyor, rüzgar, bulutları bir o yana bir bu yana sürüklüyor.bu kumsalda birsürü hatıra yatıyor kolkolayız şimdi hatıralarla, kıyıya yanaşan balıkçı teknelerini izliyorum, martılar yine çığlık çığlık etrafımda elimde de birşey yok ki yanan sigaramdan başka onlara atsam, bilirmisiniz martıların ekmeği yiyişi muhteşem; öyle kuru kuru yemiyorlar denizde ıslatıp öyle yiyorlar. ahh martılar muhteşem.... Ve ben hep aynı, yalnızım bu kumsalda boğazımda her heveste kocaman düğümlerle yine yalnızım. yine kursağımda kalanlarla yalnızım.. |