Rezil oldum rezil.Kırılmış dal gibi, ağaçta sallanırken Tuttular kolumdan, attılar bir çöplüğe Ezildikçe ezildim, gelemedim kendime Rezil oldum rezil, ömrümü bitirirken. Çileli ömrümün, dayanılmaz sonunda Kendimle yaşadım, bir boşluğun içinde Halden anlamayan, çevremdeki millete Rezil oldum rezil, hayatın hazanında. Gülücükler açan, sevdalı günlerimde Hayatım karardı, koparıldım özümden Ömrümün sonunda güleceğim derken Rezil oldum rezil, kendini bilmezlere. İkinci bir bahar, gelir diye beklerken Yerine dert geldi, zehir etti ömrümü Derdimle birlikte yaşıyorken her günü Rezil oldum rezil, halime üzülmekten. Sefamla cefamla geçirdim’ de günümü Ömrümü tükettim, yılların koynunda Sona yaklaştığım, ömrümün son anında Rezil oldum rezil, tüketirken ömrümü. Kul Yüksel küserken, zamanın akışına Koy vermiş kendini, yağan yağmura sele Gezip dolaşırken kızar’ da doğduğu güne Rezil oldum derdir, ellere komşusuna. 26 May. 16 Ahmet Yüksel Şanlı er |