Necip Fazıl'dan Özür
Izdırap asil yüktü bir de sen omuzladın
Çile nasıl kağıda ,dökülürmüş öğrendik Issız süvari gibi atını mahmuzladın Mızrağında şiirle ,karanlıkları yendik Müteheyyic fıtratın , hep hicranla inledi Bir nesil beklemiştin, nişanesi fütüvvet Şiirinden süzülen şerbetle serinledi Fikre susamış gençlik , aksiyonunda kuvvet Kendin hicran içip de nasıl şevk fısıldadın Bir devr-i zulmet idi ,geceler kokardı kan Davudi bir ses olup yükselince feryadın Atom bombası olup patlardı sönmüş vicdan Şimdi dertsiz dillerle , okur şiirlerini Nefesi nikotinle zehirlenmiş ağızlar Güya bir sancak gibi taşır fikirlerini Kahve köşelerinde, davanın ruhu sızlar Farzımuhal |