*** GİTTİN GİDELİ MEVSİM SONBAHAR...***Gittin gideli mevsim sonbahar, Gittin gideli senden kalan sızılar var içimde, Yüreğimde yangınlar.. Senden sonra gelmedi buralara ilkbahar, Güneşi hissetmedim, Kuşların kanat çırpışını, Çiçeklerin rengini… Yağmur sonraları duymadım toprak kokusunu, Gökkuşağının altından geçmedim, Ve dokunmadım güllerin üzerindeki çiğ tanesine, Onların kokusunu doya doya çekmedim bir kez olsun içime… Sen gittin gideli, Ben hep sonbaharı yaşadım… Gelmedi yüreğime bahar. Sen yokken, Sinemaya gittim sık sık.. Son çıkan filmleri izledim en arka koltukta.. Ruhumun yalnızlığını döktüm karanlık salonlarda.. Ağladım.. Hep elimi uzattım yanıbaşımdaki boş koltuğa.. Elim hep boşluğa uzandı..o dolmayan boşluğa… Sen yokken, Ben sararmış yaprakların üzerinde yürüdüm, Kuru yaprakların sesinde dinledim yalnızlık şarkılarını..ccc Yokluğunun hatırasıdır diye Kuru yapraklar sakladım defterlerin arasına… Her sararmış yaprağa baktığımda, O hiç bitmeyecek sandığımız roman geldi aklıma… Sen yokken, Ben yalnız yürüdüğüm ıslak kaldırımlarda, Yağmur tanelerini saydım yokluğunun anısına.. Şarkılar söyledim sensiz üzerime düşen damlalara.. Ağladım sonra, Karıştı gözyaşlarım yağmura.. Yokluğunun kanlı bıçağı en çok o zaman saplandı kanayan yarama.. Sen yokken, Ben mutsuz kadınlar çizdim sayfalara, Gözyaşları ve hüzün vardı yanaklarında… Bomboş kalan avuçlar yaptım sonra.. Hepsi bana benziyordu.. Sonra umursamaz unutkan adamlar çizdim, Ardında bıraktığı enkaza gözlerini kapatıp, çekip giden adamlar.. Ve yalanlar.. Hepsi sana benziyordu.. Şimdi mevsim sonbahar!!! Sen yokken, Kitaplar okudum. Ayrılığı anlatan yazılar yazdım beyaz sayfalara.. Seni anlattım.. Senden arda kalan mevsimi..ve beni.. Sonu gelmeden,zamansızca biten o hikayeyi.. Sözleri…düşleri…Hatta her şeyi.. Ve hiç bozmadan,değiştirmeden..ekleyip çıkarmadan, Tıpkı olduğu…tıpkı yaşandığı gibi… Sen yokken, Ben yalnızlığın aslında ne demek olduğunu öğrendim.. Yalnızlığın sessiz çığlığını hissettim sol yanımda.. Karanlık gecelerin tam ortasında kaldım… Sen yokken sabahlara değil,karanlığa uyandım… Sen yokken, Siyahı tanıdım.. Simsiyahtı geceyle gündüzlerim.. Ay ışığına bile hasret kaldı suskun yüreğim.. Sen yokken, Mevsim hep sonbahardı.. Sen yokken, Ben de benden uzak bir ben vardı.. Sen yokken, Gülüşler anlamsız, Sevinçler yarım yamalaktı… Tüm tebessümlerim dudaklarımda donup kaldı Sen yokken, Bende yoktum aslında.. SEN YOKKEN, BENDEN ESER YOKTU SEN GİTTİN YA, ZAMAN GİTTİĞİN AN DONUP KALDI.. GİTTİĞİNDE MEVSİM SONBAHAR,AYLARDAN KASIMDI..) Ayşe YÖRÜK 02/01/2007 |