NESİNE SEVİNEYİM
NESİNE SEVİNEYİM
Ölüm var sanırdım, kimsesiz sokaklarda Ağlarken bir başıma, Yalnızlığın sahipsiz düşlerinde Hep ölüm var sanırdım. Yüreğim bir suçlu gibi, zavallı rolü oynuyorken Hep ölüm var sanırdım, Ve..bittiğini düşünürken sahipsiz yakarışların, Yaşama katıldığımı hissederdim. Ne kırgınlığım var ne de mutluluğum Bu yazgının nesine nesine sevineyim Konacak bir dal bulamazsın, Güneşli dağlarda. Gözlerimden dökülen yaşlar, Okyanusa damlayan yağmur damlası gibi Bu yazgının nesine nesine sevineyim Gözyaşım bile değersiz. Ben nasıl yanayım halime. Vursam başımı dağa taşa Biten bunca şeye inat Bu yazgının nesine nesine sevineyim Bomboş bıraktığı avuçlarımın arasındaki Aşk kırıntılarına mı? Sessizliği bana bırakıp, Uçup Giden eski günlerime mi? Bu yazgının nesine nesine sevineyim Sevin diyorsun yaram Sen kanatıyorken her gün çoğala çoğala Ben bu yalnızlığın bu kaderin , Nesine nesine sevineyim........ NUR DAMAR 21.05.2016 // 00.50 |