YOKSULKaranlık ilk defa gündüzleyin bastırır saatine bakarsın artık saatin dünya malı anlamsız bir aksesuar gidecek yerin kalmadığında kendini hissettiğinde bir orman kuytusunda ağaçların yaprakları hiç yeşil değilmiş dersin her ağaç ilk defa karşılaştığın dilsiz bir yabancıdır ortada dehşet bir sessizlik var fısıldasan atom bombası patladı sanarlar sen aslında hep oradasındır dünya dedikleri bir köyde yaşarsın birgün köy gider köylüler gider yaşadığın kadar ölürsün yaşamaya başladığında ölürsün bir dakikan bile yoktur işte bu kadar yoksul... İlker ÖZDEMİR |