Ankara bir çay arası mola
Oturdum Kızılay meydanına
Yanımda üçbeş güvercin
Cebimde son otobüs biletim.

Etrafta binlerce can
Canım yanıyor cananım can.
Biz böyle tek başına üşüyoruz
Bizi Ankara’ya bağlayan ne bilmiyoruz.

Getir dostum çayları yanarken yüreğim
Yudum yudum sevgiden bir söz vereyim
Dolsun gönlümün içine öyle sevginin özlemi
Bir bahar öncesi Ankara yüreğimde demi.

Ağırca kalktım neler var gönül heybemde
Bir yar geçiyor, karşı kaldırımda
Saçları siyah, gözleri siyah
Siyaha dalmışım gönlüm kaybolarak.

Bir korna sesi uyandırdı beni benden
Çekil oğlum dedi kaldırımdan yüreyen dedem
Aşık mısın be kardeşim diyen şoföre
Baktım şöyle içli içli, ah kardeşim nerde diye.

Topladım kendimi, yüreğimi düştüm yoluma
Bir Ankara akşamı sardı dört yanımı
Kızıl bir güneşin ışıklarıydı sanki
Bomboş yüreğimi delip geçen Ankara aşkı.

(Mart 2011 İstanbul)