Y Ü R E K Y U R D U

Yolu sevgiden geçen insanlara.

Dostluğu akan sunak yüreği çağıl çağıl
Kırmızı gülün tartıldığı dergâh, acıyan yerim
“Tren düdükleri sarılırken koynuna Yenice’nin”*
Can biteği yürek yurdundan geçsem, kanım kaynar
Tadını içimde taşıdığım gökçe gülüşlü
Bektaş selamı sarkıtır uğrun uğrun
Hayatı belinden yakalar cebenur yüzlü içsel yolcu.

Kırmızı güngülüleri öpen kelebekleri severdi aytulgalı baldedem
Kelebekler gibi yürekten yüreğe dostluk sektire sektire
Uçup gitti, hayat balı Hacıbektaş oylumuna… Usyürek
Aşılayan bahar gülüşlü, bir öpümlük duygu gönder, hayat sevsin.

Kendi beni’ni arasan yetkiyle kuşattığın bellek sekilerinde
Dosta yürek düşürsen, açılır insanlığa varan kapın
Kanın sevinir, çiçek çiçek fullenirsin
Acıyı sıvar sevecen bakışın..! Karacaoğlan yüzlü
Semahla ırlam ırlam türkülensen
Kavimler kapısı Anadolu’nun örü örü çatısını çatan derviş
Suteni yüreğini, yüreğine serer sağnak sağnak
Tatlanan bozlakla ışır güleryüz yamaçlı Toros’un yüzü.

Gülüşü örselenen yüz, hayat yoksuldan utansın!..
Bulutlara uçurtma gönderen cennet çiçeği çocukla
Deliğe süpürülmeden, gemileri yaktırmadan!.. Yana yakıla geldin
Bektaş iklimi, kardeşlik toprağı Yenice’ye, kanın sevindi
Kırışığın açıldı, sevgiyle yürüdü gün
İnce ince duygular yekindi, içselleşti hayat.
*- Burhan Mendi
Ali Akdemir
27. 07. 007
Kayseri