Vücudu fani isem, ben ki aşkın yolunda.
Özlerim nazlı yâri, beladayım us ile.
Hasret her dem acıdır, yürek varsa solunda.
Şiir olur coşarım, içimdeki yas ile.

O yârin vuslatına, billah hazırım cenge.
Cümle cihanı aşkla, boyasam yedi renge.
Eğer mavi olmazsa, asla kurulmaz denge.
Bulut olurlar göze, görünürler pus ile.

Madem ki hayat onsuz, susuz kalan bir nehir.
An gelip kavuşmalı, pişmanlık olur tehir.
Allah’ın huzurunda, her gün içmekse zehir.
O gelmezse ben koşar, su olurum tas ile.

Gök iner, deniz taşar, toprak uyur sözümle.
Resimlerine bakıp, okşasam da gözümle.
Özüne öz katarım, can veririm özümle.
Türkü olurum dilde, durdurulmam es ile.

Aşık ağlar zarınan, durmaz yanar çerağı.
Mevlananın müridi, Yunus’ların çırağı.
Tuz, ekmek katığıdır, vuslattır son durağı.
İz bırakır ses ile, ölçülemez nus ile.


Şiir ve Yorum Mehmet Fikret ÜNALAN