örtüler biterken
gevşe ve yürü -huzur
gülümseyerek çiçeğini açar meyvesini verir ağaç sahibi var elbet dişin tırnağın bellediğin sarmaşıklı köklerin gök anne değil dedin üzdün yıldızların sesini demen o ki sus o kadında tükendiğin dirildiğin bulutlu inancına şekil alan onca şımarık çocuk düşperest hep yukarılar ayaklara kalan teşhirci ayıp intikamını alacaksın ya zamanların topraktan gürül suyun kaçkınlığı ondan işte dudaklarından iman etmedi gölgeler titreyen aydınlara yanmasınlar mumca savrul esen gecenin saçlarına da eyvallah başlangıca ölünüp gelinmeseydi şimdi istiyorsun inandım şeyi ayrıntıyı her şeyi kalın sert damarlı tülden katmerli bir otobanın akıl cinayetinde kala kalarak yürüyemeden o hızı bir karış sevgiyi 0050 |