KÜFŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Baba evinde nöbetçi.
KÜF
Tek ben sürgünüm anne, hangi güne telaşım? Yaprağım hüzne dalmış hep rüzgar üfleniyor. Düne kırgınım anne mazimle tüm savaşım Sanki açıkta kalmış, sol yanım küfleniyor. Hani yorganım anne, nerede atkım benim? Savruldukca bitmedi toprağa katkım benim. Hava öyle soğuk ki tutuldu nutkum benim Ne mutluluk geliyor ne elem defleniyor. Câna dargınım anne, ruhum o kadar cansız Dar ağacı kurulmuş şu meydana apansız. Söyle nasıl yaşanır; umutsuz, heyecansız Bilmediğim her ölüm bana hedefleniyor. Yine durgunum anne, yine sessiz vaveylam Ufkuma gün doğmuyor görülmez oldu aylam. Arasam bulur muyum kayıp mı huzur yaylam? Hecem yangın içinde, gecem şerefleniyor. Bitmez vurgunum anne dinmez gözümde yaşım Bu amansız sürgüne köle olmuş dik başım. Düne kırgınım anne mazimle tüm savaşım Ben yoruldum dedikçe ömrüm telefleniyor. Sanki açıkta kalmış, sol yanım küfleniyor! ELİF KESKİN KARABULUT. ../ŞİİRLERİN ŞAİRİ... Aynı tarihte aynı saatte..Şimdilik öylesine ... ....... Anne sana demiştim bende bir haller var bak Ömür takviminden bu kopan kaçıncı yaprak Kollarını yapmıştın hani bana salıncak Böyle sitem ettikçe kalbim sedefleniyor...Oktay Zerrin hocama teşekkürlerle. |
Güzel bir şiir okudum ozanım saygılar sunarım...