Ayaklarımın üzerinde
Çiçek bahçeleri de ıssızlıkta,
Susamış köpeklerin başları, Yine kaldırım taşlarında, Bu ilkbahar kılıklı sonbaharlar, Yağmurlarda olmasa, Nasıl bir mevsim, yeşerecek, Her ne yalan bildiysem, Onlardan iyi beni, ne yetiştirecek. Eğrilerimden, nasıl bir şey doğrulacak, Sıkıntılar üzerime çöktüğünde, Kararan gözlerimle yaslanacağım; Olmasaydı ya, şu ulu orta duvarlar, Dizliklerim yırtılacaktı, Üzerim tozlanacak! Alaylarla sarmaladığım sessizliğim, Konuşup duran insanlar değil, Atıp tutanlar asla, Süslü kelimeler savuran bir ‘kadın’ asla! Başkalaşmış eller asla, Yine beni, Yara bere içindeki, Dizlerim toparlayacak. |