Tanrı
Yorgun, kirli dünyanın
Acımasız kanında boğuldum önceleri uzay boşluğunda beklerdi Kimliği belirsiz kırk harami, Nesili tükenen insanlığın Kırkı çıkmadan dualar ederlerdi. Tanrı uyuyor muydu Duymadı hiç birini ve savaşlar çıktı Kafalar kesildi Diyetler ödendi. Bir gözünü açtı tanrı bir bakındı Mavi yuvarlağa "Bu muydu yarattığım ? Sen söyle Muhammed Peki ya sen Musa, ne diyorsun anlattığın ben böyle mi yarattım, böyle mi şekil verdim yoktan var oluşa ?" İsa sustu, susuzdu zaten hala, Açtı. Havarisleri dökülürdü çatlamış dudaklarından. "Anladım. Bilirdim zaten böyle olacağını. Ben bilirim dedi. Vermeyecektim iblise o zamanı. Demeyecektim, sen ki zaman verilensindir buyruğunu. Yoruldu tanrı uyudu yine. Kızıp elçilerine döndü arkasını. Haramiler yine dua etti O ki, yine duymadı |
yüreğinize sağlık..