UTANSIN SENİ UNUTAN
Ezelde, galû belada seni gördüm!
Söz verirken sana aşkı bildim ben. Meşkinle üfler iken bir söndüm! Aşk-ı edebi bildim de yandım ben. Yazarım, lakin gözüm görmez! Şu bağrımdaki ateşim sönmez, Sana ulaşsa da yangım dinmez, Aşk-ı edebi bildim de yandım ben. Sen konuş, sussun cahil-i erkân! Konuşta utansın âlem-i cihan! Mahrum kalsın sebepsiz yalan, Mazlum yalnız kalmasın bir an. Estağfurullah çeksin yılan, çıyan. Bir an seni unutup günaha dalan, Sabiinin hakkına kanatlanan, Utansın senin varlığını unutan. |