adın
Önce evleri sevmeyi giderdi sesin
Caddeleri sokak gibi severdi sesin Giderdin Sessizlik Ödü kopardı odamdaki eşyaların Karanlık sessizliğin eski dostu Sokaklara dağılırdı sesin Caddelerin ödü kopardı Ay ışığı Yüzün düşerdi sokaklara Sessizliğin yankılanırdı şehirde Sonra sesini arardım sokak sokak Bozuk oyuncaklar üzgün binalar Birbirini kovalar dururdu şehir Bana herkesin bir hayali var dendi Bazıları çok uzak Bana herkesin bir uzağı var dendi bazıları sadece masal Üstümüzde uçsuz bucaksız gökyüzü Altımızda cehennem Akıp gidiyor hayat Peki ya sesin ? izmir |