1 2 3suyum ıslandı yüzüm konuşamaz oldu beni hayatı kapattım sesime esmer bir kadın oldu yağmur topuklarıyla dövdü toprağı isyan etti tüm ateşlere kapandı kendi cehennemine yüzün kaos çizgiler anlatamaz seni boynundaki papatyayla baharı çağıran kadın boynun papatyanın cehennemidir benim cennetim sobanın başında sardığım toprağın altın sabrıdır o sert erkek hüznüdür cıgara değil tanrım bunlar eski yağmurlar değil yukarı bırakılan şeyler mi değişti papatyaların öldüğü bir yerde güzel kokmak ne haddime ve şu göğsümde yanan ateş neden yakmıyor beni |
Kalemin susmasın
_________________________________________Selamlar