Galata'da Ölüm Vakti
Galata rıhtımında oturuyorum.
Saat geç , bilmem kaça kaç var Çıngıraklarıyla yalın ayaklı çocuklar koşuyor etrafta. Çocuklar , çocukluğum. Unutulmaya yüz tutmuş anılar. Eksildik , yıprandık diyorum, aldırmıyorlar. Oysa erken uyanmıştım bugün. Erkenden koşmuştum . Erkenden ateşlemiş idim gönül fişeğimi Oysa yaz yağmuru yağacaktı . Serinletecek idi yüreği Tanrı bile esirgedi bizden rahmetini. Tanrı bile çekti bizden el eteğini. Marmara diyorum saatin akrebine. Marmara’ya bırakıyorum seni. Boğazdan usulca geç Fatih kızmasın öylemi. Sen yaratılmışların en güzeli. Galata’yı mesken bildim sen gideli |