Sevmekte yorulur demiş bir üstad belki de çaresiz bir şekilde.
Sevmek mi yoksa sevenler mi yorulur açıklamamış..

Oysa demişki Oğuz Atay üstad Olric'ine; mesafenin bir anlamı yok insan kâlbine yerleştirdiğini her yere götürür seve seve (böyle birşey idi cümle)

Neyin ne olduğunu artık çözemiyorum. Tek bildiğim Atay üstadın haklı olması lakin orda da yanılttılar..
O kadar çok oynandı ki âşkın ayarıyla o kadar çok bahaneler..

Bir söz daha var eden kendine eder iyi ya da kötü işte..
Herneyse su akar yolunu bulur işte.. Su akıyor denizler durgun.. sular hep soğuk.

Hayat nasıl da geçiyor zaman hiç geçmezken der ya hani Zarifoğlu üstad.. Hayata bırakalım kendimizi zira zaman ile hallolunacak gibi değil ahvâlimiz..

Şiir içimi çimdikledi sanki..
Nedenini sormayın. Sadece iyi ki yazmışsınız diyorum ve selam ediyorum güzel yüreğinize..

Sonsuz sevgiler.
Tebriklerimle..

yakıp kavursa da yokluğunun sancısı
sana adadım yüreğimi sevdiğim..
yemin bozduran
incinirsin diye mühürlediğim cümlelerim var hala
ama
nefesim sensin,
nefesin olmayınca her nefesimde ölüşüm sensin..
ömrüne niyetlendim ya bi-r kere \ affet
sensizliğin seni, ömrümce yine sensin..

tebrik ederim şairem..
sevgimle güzel yüreğine..