Ey aklı feza, çehresi nur
Gönlü, her daim huzur
Giriver gönlüme ne olur
Güneş; aşk-ı tulu etmeden.


Bulunur, sende hep vefa
Görülmez fıtratında cefa
Salarsın kalplere safa
Aydınlık, zulme gebeyken.

Sermis iken zihnimi cihana
Sevdam düştü, dipsiz kuyuya
Selam ettim, senden Leyla’ya
Ve Mecnun; benden gitmeden.

Eserken poyrazdan, rüzgar
Yön değiştirdi, kıldı karar
Öyle ki; tozu toprağa katar
İkliminde, sevdayı ararken.

Çatlayacak kalbim, nerdesin
Bir asır oldu, gelmez misin
Kalbin ritmi bozuk, değersin
Ecel, kapıyı çalıp kaçarken.

Doğumunla verilmiş zarafet
Sadakat, değişmez bir namzet
Haydi, sine’mi selamınla titret
Kalemim, kağıda küsmeden.

Coşkun pınar gibidir sözün
Eritmeye kadir demiri özün
Mangalda yürek yakar közün
Şu fakir sensizlikten ölmeden.


Murat AYDIN