Boşluğumiçim,içimde ne varsa göğün sonsuz boşluğu yerin bütün şekilleri okyanusların derinliği sınırsız kuralsız içim boş, öyle boş, bom boş, bu ne yaman bir boşluk nerden çıkar nereye akar bu bitmez sağanak göz yaşı kontrolsuz benliğimin aksi metruk mesnetsiz mahkemesi özlemım çıngırak yılanları hasretimle kuduz köpek gibi yüreğim bu ne yaman bir acı bir çift göz elleri keski doğradıkça uzaklaşan gülüş o ses ruhumu rüzgara salan rüyasi sallanip gelip diden hayal ki hayaletle üstümde vucudun şehrinde destursuz sevdiğim bu ne yaman çelişki Ahmet Coşkun |