Sabahın alaca karanlığında düşerdi yollara,
Rızkını aramak için o çilekeş babam.
Babam, hayatını bizlere, evlatlarına adayan babam;
Her acıya, çileye, göğüs geren, o mübarek insan, babam…

Hiç isyân etmezdi, bilirdi hamd etmeyi ve şükrü,
Bir somun ekmek, bir tas çorba, büyük bir nimetti ona.
Olmadı aslâ, onun bunun malında gözü;
Sevmezdi yalanla yaşamayı, doğruluktan yanaydı hayatı ve sözü…

Rabbine şükrederdi, bu gün de geçti imanla günüm derdi,
Bizler için rızkını ararken yollarında acaba ne yerdi, ne içerdi ?
En mutlu anıydı onun hep beraber bir sofrada oturmak;
ALLAH’ ınverdiği nimetlere şükredip de bizleri doyurmak…
*
Gelirdi akşamları dışı virân, içi huzur dolu o evimize,
Okşar, severdi bizi, gülerdi hep yüzümüze,
Ayrıldın, gittin amma, öğrettin bizlere,yoksul olup da nasıl yaşanacağını;
Bizler de yaşadıkça küllendirmeyeceğiz yanan o BABA ocağını …


Mustafa UZ – 20 Kasım 2015

(0546) 801 73 99