Neden deriz ki onlara hep sokak çocukları,
Yok mu onların anne ve babaları.
Kaybolmuş gitmiştir onların olacak olan yarınları,
Bütün bunların olmasına kimler sebep oluyor acaba ?..

Yaşadığım hayatta çok gördüm sokaklarda kaybolanları,
Bazı meçhul ellerin o çocukların üzerinde oynadıkları oyunları,
Hor gördük nedense sokaklardaki o çocukları;
Hiç düşünmedik ki onların da mutlaka vardı birçok hayalleri…

Ana, baba olarak sarılmadık, kucaklamadık o yavruları,
Onların namına hep biz verdik işimize gelen o yersiz kararları,
Bilmeden attık o çocukları karanlık sokaklara, kayboldu onların yarınları,
Ne aradık, ne sorduk kaybolmuşluğa terkettiğimiz o yavruları…

Hep dert yanarız ona buna evlatlarımız hayırsız çıktı diye,
Sen ey ana ve baba sormadın evladına, neden dargınsın bize diye
Bir gün olsun onları sevindirdin mi,aldın mı o evla ufak bir hediye ?
Çünkü onlar bilmezler o çocukla hayatın inişli çıkışlı yolları neden böyle diye ?..

Bizler fakirdik, tek gayemiz geçimdi diyorsun ondandır sarılamadık onlara,
Saldık çocuklarımızı dipsiz kuyu olan o sokaklara,
Ey ana ve baba,bir gün olsun aradın mı,sofranda görmedin o evladını,
Sen kendi ellerinle atmışsın dipsiz bir kuyu olan sokaklara ciğer pâre evladını…

Duyarsan gün gelir o evlat şimdi demir parmaklıklar ardında,
Ya da birileri kıymış genç fidana şimdi yatıyor o da mezarda.
Ey analar ve babalar ne olur onları her zaman kucaklayıp sinemize basalım;
Yavrularımızla huzurlu ve mutlu bir hayat yaşayalım…

Sokakların kendine has kanunu vardır, ya o kanuna uyarsın,
Ya da sobadaki odun misali günbegün çıra gibi yanarsın,
Sokakların ucu bucu bilinmez her tarafı tuzaklarla doludur,
İşte bu SOKAKLAR ve parklar kimsesiz,dışlanmış yavruların,yok olanların yurdudur yuvasıdır…


Mustafa UZ –19 Nisan 2016
(0546) 801 73 99