KABUKLU BELAGAT
dişlerimin kanat kısımlarından soluyorum geceyi,
tam gölgeli sorular ayak basıyor aklıma. inorganik mevtalarıma gerçek hikayelerden üflüyorum, soğuyor aklımın odaları kalkıyor gölgesinden, dirilip. neler varmış, da diyorum hani ödünç akılların soğurmadığı yaşlar buluyorken beni. kömür karası çalsam, unutsam diyorum öğrendiklerimi.. oysa her şeye eşit uzaklıkta denk imkansızlıktayım, ben. bir gayzerdir, kaynıyor etrafımda; ne çıkıyorum ne ölüyor.. perişan sözcükler omuz başımda titriyorlar heyecansız ve kanatsız. bir tez lazım diyorum, tez elden. çünkü uzun süredir susuyorum, neye hazırlandığımı bilmeden.. umuyorum ki bir gün tüm sorular cevabını bulacak, gamzesine gömülerek ağarmış tan vakitlerinin.. |
misal,suskunluğun dumanı tutuyor şimdilik ,
daha şimdilik::))
sevgimlesiniz geç kaldım biraz ::))