Ne kadar güzel günlerdi...

Ellerin ellerimdeyken avuç için terlerdi,
Utanırdık, ama bırakmak istemezdik.

Heyecanlanırdık,
Birbirimizin gözlerine bakar, sadece gülerdik.
Konuşamazdık bile nerdeyse...

Bana bir türlü "Seni Seviyorum" diyemezdin.
Oysa ki ben dahil herkes bilirdi sevdiğini...
Ama sırf o sözleri o bal dudaklardan duymak için az zorlamazdım seni.
Sen se yapamaz dökerdin hemen incilerini...

Kıyamazdım...
Ne seni ağlarken görmeye, ne de gözünden akan tek bir damlaya...

Bütün ömrüm yanında geçsin isterdim.
Ellerin ellerimde, gözlerin gözlerimde...

Seninle birlikte flamingo tepesinde gökyüzünü seyredip yıldızları paylaşırdık.
Kayan her yıldızda birbirimizi dilerdik...

Seninle akşamlar da ayrı güzeldi...
Ama yine de akşam olsun hiç istemezdim.
Her güzel şeyin bir sonu olmasın dı...

Ben gecelerini de seninle paylaşmak isterdim.
Uykularımı,
Hatta uyanıklıklarımı...

Anlık ayrlıklar da zordu,
Akşam olsun hiç istemezdim...
Sabahında tekrar kavuşacağımızı bilsem bile...

Her akşam Ayet-el Kürsi gönderirdim seninle birlikte...
Ben yokken yanında, korusun melekler diye...
Dualar ederdim rüyalarıma gel diye.

Özlemekten çok uykusuz geceler bilirim, bitmek bilmeyen...
.....

Neden böyle yarım kaldı şiir....
Hani Mecnun duysa kıskanırdı bizi...
Böylesine severken ne oldu?

Kavuşmak bu kadar mı zordu?
Bir geceyi bitiremezken özlemden,
Gelmek bilmeyen sabahları bile bekleyemezken,
Nasıl oldu da bu kadar ayrı kalabildik?

Terleyen ellerin senin de aklına geliyor mu arada?
Peki ya flamingo?
Bakıyor musun hiç gökyüzüne...

Bu gidişle ben ölürüm, yıldızım kayar ve sen kim bilir benim yıldızımla kimi dilersin?
......

Halis AKDAĞ
Oz-An