Gerçek bir yaşam öyküsünden. Ve tutkulu aşkı yaşayan o güzel insana atfen.

UNUTAMADIM


En gözde delikanlısıydın mahallenin.
Kızlar yarışırdı senin için.
Birçoğu güzeldi, kalanlar da
Benden güzel.
Umutsuzca bakardım gözlerinin içine,
Oysa sen oralı bile değildin,
Ne bana ne de diğerlerine..
Beni görmen, kocaman bir hayaldi benim için,
Sen diğerlerine öyleyken..
Bir gün veda ettin bize umarsızca,
Gidiyorum şimdi Malatya’ya
Eylülde dönerim buralara..

Ne o eylül geldi bir daha
Ne de Sen buralara.
Rüzgar gibi geldin kısaca,
Yel olup uçtun hayatımdan.

Önünde resmi geçi de duran kızlar var ya,
Birer ikişer evlendi sırasıyla.
Hatta o Sana çok aşık olan kız vardı ya
O kız kaçtı kocaya..
Unuttular Seni çoktan..
Bir hoş görüntü kaldın anılarda..

Bana gelince…
Bende evlendim isteksizce
Çocuklarım oldu iki kız,
Mutluluğu yaşadım onlarla,
Torunlarım var şimdi,
Yaşam kaynağım Senden sonra..

Ama hiç unutamadım Seni.
İlk gördüğüm anda ki gibi
Sanki hep göz bebeklerimde kaldın.
Ve bir gün görürüm umudunu hiç yitirmeden
Sen yokken buralarda,
Pazara giderken perşembeleri,
Yolumu uzattım sizin evin önünden geçerek,
Bu sefer diyordum, belki bu gün
Pencereden uzatır kafayı..
Acaba ,acaba..?!!
Sana yakın hissediyordum o an kendimi,
Yolu uzatmam bile yormadan beni..

Ama hep dua ettim,
Birkez daha görmeyi,
Ve Seni görmeden ölmemeyi.
İyi kuluymuşum Tanrı’nın
Sonunda kabul etmiş ki duamı,
O kalabalık kentte yaşattı bana mutluluğu.
Ankara artık Benim, gönlümün de başkenti inan..

Evet, Seni gördüm,
Şükürler olsun Allah’ım.
Teşekkür ederim, minnettarım Sana..
Sana da minnettarım aşkım,
O gün o çarşıya uğramana..

Bu aşk Bana ait bitanem,
Haberin bile yok bunu biliyorum,
Ama inan Bana aşkım, gerçekten inan,
Seni hala çok seviyorum.