KRUŞ II
Sade ve sevgiye özgü
Ölü yada ruhsuz birkaç beden, Seni bana nasıl anlatsın ? Nasıl ölüler konuşamaz dilleriyle, Nasıl ki anlamsızdır konuşsalar bile Güneş girer pencereden, Ve rüzgar dansa kaldırır perdeleri Gözler sımsıkı, dişler kenetli Bir uçak yarsa göğü, Bir pazen işlese annem kirpik iğneleriyle, Babam sigara yaksa tabakasından ! Ve ben maviyi indirsem ellerine, Kim bilebilir ki seni, sen anlatmayınca ! Sen sevmeyince, kim öper ki alnından ! Ah grinin kırmızıyla aşkı, Ah gecenin sessizliği Ah bu ah çekişim Şiir samanyolundan, ah’lar gırtlaktan. - Azizi İnsanoğlu |