Bir Sûra Üflesem Kıyamet KoparŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Ne zor şey "Seni Seviyorum!" demek... Umut denizinde boğulurken ağzımdan çıkan son birkaç kelime biraz da olsa yaklaştırıyor zihnine beni. Yine sessizliğine dönüyorsun sonra. Belki bir daha hiç konuşmayacakmışız gibi. Umudum sakat artık. Tekleyerek tırmanıyor zamana, daha ne kadar dayanırım bilmem.
Geçmiş ve geleceğin sesi kulaklarımda
Durduran kanımı kalbimin duraklarında Koşturur hep adının sokaklarında Bir nefes bir versem kıyamet kopar Yalnızdı aklımın en uç yerleri Kim koydu oraya bu kederleri Karşında döktüğüm boncuk terleri Bir damla, bir düşse kıyamet kopar Karanlıkta dahi rengini görür Dalarım sürekli derler ki kördür Bakışların altında yeri süpürür Bir göz, bir açsam kıyamet kopar Gücü yetmez ismini sayıklamaktan Sen ile sensizliği ayıklamaktan Tekliyor korkudan, uyuklamaktan Bir kalp, bir atsa kıyamet kopar Dilim çözülünce bulamadığım Ruhun ile yalnız kalamadığım Nasıl söyleyeyim bilemediğim Bir söz, bir desem kıyamet kopar |