ZORLUKLAR NEHRİ
Bazen diyorum ki kendime,
Her insanın bir kaybedişi, Bir düşüşü vardır elbet, İçinden, aklından bir türlü uğurlayamadığı. Zaman zaman düşünüyorum Her şeyi, Kendimce hayatı sorguluyorum Aslına bakarsan, İnsan kendini tanımadan nasıl yaşar ki? Gitmek istiyorum uzaklara Belki de en son durağa, Kendimi bulmak için belki de, Ama cesaretim az diyorum kendimce, Ya kayıp giderse avuçlarımdan Zaman diye düşünmeden Zamansız olsun, aniden Son durakta beklemek istiyorum Saatlerce belki de aylarca... Bazense düşünüyorum Ama düşündükçe içinden çıkamıyorum O yüzden düşünemiyorum Bilmiyorum belki de Kararsızlıklarım sınırda, Ben ise; Rotamı bulmaya çalışıyorum... Zorluklar nehri taşırsa da; Benim sabrım sınırda, Sabırsızlar gibi değilim ama, Sabreden derviş kadar da Çok değil mi bana... Sabrediyorum derviş kadar ama, Bir derviş ya da ermiş Değilim sonuçta, Sadece nasibim kadar yüklenir omzuma, Taşan her nehir miktarınca... Özlüyorum, yanıyorum Desem kime ne? Onlar mı benimle aynı kaderde, Saçmalama diyorum onlara ne? Ama içimdeki yangını söndürmek için Kendimce, Böyle bir masalda, Yaşamak istemedikten sonra Belki de, Masallar masallarda kalır, Gerçekler başyazar demek Daha doğru dercesine.... |