ÖLÜYE SAYDIN BENİ
Bağrında konaklayıp senli yaşarım sandım
Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Hani yârin yârenin, sözde derdin tasandım Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Yokluğunla denedin cana getirdin gına “Gönül ferman dinlemez” gel varlığınla sına Hangi inde nerdesin ses ver Allah aşkına Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni İki kapılı handa geçip giderken çağım Bir yudum ilgi diyor örselenen dudağım Gündüzüm düş yorgunu geceler dert ortağım Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Meftunum dedim işte, yerip de alma tiye Kaç seneyi eskittim çıkıp gelirsin diye Hâlâ ne bekliyorsun bu suskunluğun niye Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Kör düğüm olan bahtı açmaya yetmiyor us Akan yaşın damlası, her biri bir okyanus Gönlüm bana gereksin, gel derken san ki Yunus Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Hasret denen belaya cismimi sal eyledim Tutuldum Mah yüzüne dağları yol eyledim Hüznü içime gömdüm, acıyı bal eyledim Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni IŞIK kendi gizimde dem süren divaneyim Huzura kilit vurdum gama açık haneyim Kutsi olan sevgine gönüllü pervaneyim Ne arar ne sorarsın, ölüye saydın beni Azimet IŞIK 23.03.2016 KUMBABA ŞİLE İSTANBUL Şiirimi güne taşıyan Sayın Seçki kuruluna ve desteğiyle yanımda olan Siz değerli dostlarıma bin can selam ile |